Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Γενικότερα, ο Πολιτισμός, με ό, τι συνεπάγεται, (μια υπέρτατη και απαραβίαστη αξία - προϋπόθεση ύπαρξης του ελληνικού πληθυσμού και ολόκληρου του κόσμου) έχει μεταβληθεί σε κομματικό γρανάζι, χρησιμοποιείται για το θεαθήναι, μετατρέπει τους πολιτισμούς σε τρώγλες και τους ανθρώπους της τους αδειάζει ηθικά, πολιτιστικά, ιστορικά και τους αφήνει ορφανούς από αξίες, έθιμα και παραδόσεις. Επιπλέον, στις μέρες μας, η Κεντρική Εξουσία, η οποία μέσω των «δικών» της ανθρώπων έχει μεταφερθεί και στην επαρχία, (δεν έχουμε Δήμο αλλά Κράτος) φροντίζει για την ανεργία, τη φτώχεια και την ανατροπή ή στάση κάθε άλλης δημιουργικής δραστηριότητας και στην πόλη και στο χωριό.
Με τη γενέτειρα του ο γράφων, αν και απροχώρητα απογοητευμένος απ’ τους τοπικούς παράγοντες - τοπική εξουσία ή ελίτ αν θέλετε-, δεν έχει κρύψει πως είναι ένας πιστός εραστής, εξακολουθεί να είναι και θα μείνει ως το τέλος, ακόμα και αν γίνουν(έγιναν) όλα τσιμέντο. Στον ρου της «Παγκοσμιοποιημένης κοινότητας», όπως τη λένε, βεβαίως και της πόλης του Ασκληπιού, τα Τρίκαλα, παραθέτουμε αναμνηστικό σχόλιο το οποίο αντιπαραθέτουμε στο σήμερα. Από τη δεύτερη πατρίδα του, τη Γερμανία, η οποία, χάρη των εμπορικών ελληνικών κυβερνήσεων και αυτή πρόδωσε την πατρίδα του, μετά το πέρας των διακοπών στα Τρίκαλα, το Σεπτέμβρη του 2000 μεταξύ άλλων γράφαμε και τούτα:
«Πολλές οι εντυπώσεις κατά τη διάρκεια τής παραμονή μας τον Αύγουστο στην πόλη μας, τα Τρίκαλα. Μια πόλη, που κατά την άποψή μας, σε άλλα πράγματα αδικείται, σε άλλα μένει πίσω και σε άλλα πάει …μπροστά όπως για παράδειγμα η μετεξέλιξή της σε πόλη φαγάδικο. Πάλι καλά που δεν έγινε πόλη φάντασμα ή Σικάγο αν και μερικοί πιστεύουν πως δεν απέχουμε πολύ, αν όχι σαν Τρίκαλα σαν Ελλάδα. Πολλές και ποικίλες οι εντυπώσεις μας και θα προσπαθήσουμε να τις περιγράψουμε με λίγα λόγια ξεκινώντας με μια παροιμία όμορφη, που ένας φίλος συμπολίτης μας την αποκάλυψε. «Όσο να σκεφτούν οι λογικοί, τον πέρασαν τον καιρό οι παλαβοί». Δυστυχώς αυτό επιβεβαιώνεται στην καθημερινή μας ζωή και οι εντυπώσεις που αποκομίσαμε μας δείχνουν τις διαστάσεις τους.
Αν αρχίσουμε από τις Δημόσιες υπηρεσίες, θα διαπιστώσουμε ότι παρόλο που, «ο πολίτης έχει το δικαίωμα να αξιώνει άψογη και γρήγορη εξυπηρέτηση, έχει όμως και χρέος να δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό στον πολίτη υπάλληλο», όμως κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτή τη σχέση. Όσο αφορά τον πολίτη προκειμένου να πάει σε κάποια υπηρεσία παίρνει χάπια για την ταχυπαλμία και ποτέ δεν φεύγει δίχως να μαλώσει. Αλλιώτικες είναι οι συνθήκες στις τράπεζες και η συμπεριφορά προς τους πολίτες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι το καλλίτερο, φτάνει να έχουμε κατά νου την πολιτική του χρηματιστηρίου… «θα παίξω να τα πάρω πίσω…» ακούς να λένε, ενώ η εξουσία συγκρούεται σε όλους τους τομείς με τον εαυτό της.
Δημόσια Υγεία - Νοσοκομείο: Δε θυμίζει Ε.Ε. όσο κι αν πολλοί επιθυμούν να λέγονται… ευρωπαίοι, αλλά δεν θυμίζει ούτε Ελλάδα αν και γεννήθηκε η ιατρική στη χώρα μας. Ανεπίτρεπτη ανοργανωσιά, καθαριότητα ελαχίστη, αποτσίγαρα παντού και σκουριές,- εξοπλισμός, μηχανήματα…που είναι ο «εκσυγχρονισμός». Εξυπηρέτηση καλή από κάποιους γιατρούς που ξεπερνούν τον εαυτό τους και κάποιοι άλλοι συμπεριφέρονται όπως και το...σοσιαλιστικό σύστημα. Σίγουρα αυτή η κατάσταση, που πηγάζει από έλλειψη οργάνωσης, πτοεί γιατρούς, προσωπικό και ασθενείς. Η καθαριότητα στην πόλη ελαχίστη, αδιάφοροι οι πολίτες να την προσέξουν και οι καθαρισμοί από συνεργεία του Δήμου δεν έχουν την επιβαλλόμενη σχολαστικότητα και έλεγχο. Έτυχε να δούμε τη σκούπα-αυτοκίνητο του Δήμου στην κεντρική πλατεία την ώρα του καθαρισμού. Ό, τι μαζεύει αυτή η σκούπα τα πετάει από πάνω της γεμίζοντας πλατεία, δέντρα και πεζούς σύννεφα από σκόνες και μικρά αντικείμενα-σκουπίδια. Παρεμπιπτόντως με δυο λόγια αναφέρουμε και το οστεοφυλάκιο του Α` νεκροταφείου. Ας πάει κάποιος να δει σε τι κατάσταση βρίσκεται.
Κ.Ο.Κ. Εδώ πράγματι πάμε…μπροστά και αναφερόμαστε στο Δέλτα Καλαμπάκας, όπου ο γράφον πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών. Μεσονύχτια ηχορύπανση σαδιστικής μορφής. Σούζες, καμικάζι, ιλιγγιώδη ταχύτητα, δυο καβάλα πάνω στη μηχανή σε μια ρόδα που να διαγράφει την τροχιά του θανάτου πάνω στην άσφαλτο από το Δέλτα Καλαμπάκας μέχρι τα πρώτα, προς Καλαμπάκα, κέντρα διασκέδασης. Στο σημείο αυτό όλο τον καιρό δεν είδαμε τροχαία. Είδαμε όμως το χάρο με τα μάτια, πεταχτήκαμε πολλές φορές απ’ τον ύπνο μας απ’ τους καμικάζι της ασφάλτου, δεν υπάρχουν φανάρια πεζών, ενώ υπάρχουν αρκετοί πεζοί που χρησιμοποιούν το δρόμο πολλές φορές τη μέρα, αντιμετωπίζοντας την ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν ξέρουν πού να απευθυνθούν, στον Καϊάφα ή στους γραμματείς.
Νέα γενιά: ένα μέρος αυτής απορρίπτει τις απόψεις των μεγαλυτέρων- παλιότερων, τους αμφισβητεί και τους θεωρεί μαϊμούδες και καθυστερημένους. Η επικοινωνία μεταξύ τους καθίσταται αδύνατη ενώ στις πυξίδες τους διαγράφονται…τα εύκολα και τα όμορφα και η πόλη Τρίκαλα-φαγάδικο προσφέρεται. Όπου κι αν βρεθεί κανείς, σε δρόμο ή τετράγωνο, σε συνοικία ή στο κέντρο θα συναντήσει…φαγάδικο.
Μ.Μ.Ε.: εξουσία εν δράση. Η ειδησεογραφία έχει χάσει το χαρακτήρα της και έχει ατονήσει. Ειδήσεις που έχουν ενδιαφέρουν περνούν στο τέλος πρόχειρα και γρήγορα και αν όχι αφού φουσκώσουν τα νεύρα των πολιτών από τα διάφορα, που συντονίζονται μέσα από τις διαφημίσεις, θα πετάξουν και καμιά πολιτικοκοινωνική είδηση για το…θεαθήναι. Εξουσία λοιπόν τα Μ.Μ.Ε. που κρατούν στην εξουσία κυβερνήσεις όσο αυτές υπερασπίζονται και προστατεύονται από τα μεγάλα συμφέροντα. Και βεβαίως τα «μεγάλα» μενού των προγραμμάτων τους φτάνουν και στα Τρίκαλα μέσα από τα ιδιωτικά και κρατικά κανάλια, ικανά να κρατούν τον κόσμο στον αποπροσανατολισμό, στην αδιαφορία και στην προχειρότητα.
Δημόσια Διοίκηση και αποκέντρωση, κοινώς «Ι. Κ.», με τους νέους Δήμους που έχουν μεν «ξεκολλήσει» απ’ τη λάσπη, κολλάνε δε στη δημοσιά. Σε κάποια χωριά που γυρίσαμε δε βρέθηκε ένας …αγρότης να πει μια καλή κουβέντα ενώ σε δυο δήμους, Πύλη, Φαρκαδόνα όπως κατέγραψε ο τρικαλινός τύπος παρατηρήθηκαν παρατράγουδα και ακολούθησαν παραιτήσεις που δεν γνωρίζουμε αν έγιναν για το θεαθήναι!!. Μάλιστα αυτή η κατάσταση με τους νέους δήμους ανάγκασε μερικούς φίλους μας σε «εγρήγορση» έτσι που χάρη στα καθήκοντά τους να μη μπορέσουμε να τους δούμε.
Πολιτισμός: Πολλές κουβέντες ακούστηκαν στο πρόσφατο 2ο Συνέδριο, λόγια, λόγια, όμως δεν ακούστηκε τίποτα για τον Προφήτη Ηλία, που βρίσκεται και ο ζωολογικός κήπος της πόλης μας. Ένα άλλο σημείο αναφοράς για τον τρικαλινό πολιτισμό, για τους άρχοντες και τους πολίτες του. Επισκεφτήκαμε τον ζωολογικό κήπο και διαπιστώσαμε ελλείψεις: ξερά χορτάρια, ερημιά, μοναξιά, ορφάνια, αδιαφορία, εγκατάλειψη. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίσαμε. Δε γνωρίζουμε τις δυσκολίες του Δήμου Τρικκαίων, αλλά ένα τόσο όμορφο πράγμα να μένει αφρόντιστο, όπως εμείς το είδαμε, το θεωρούμε απαράδεκτο, ντρεπόμαστε και λυπούμαστε διότι, ο ζωολογικός κήπος, αποτελεί μέρος του τρικαλινού πολιτισμού και όχι η πόλη-φαγάδικο και θα λέγαμε με μια λέξη: Υπάρχει ευαισθησία στους άρχοντες του τόπου; Αν ναι, πού και πώς μπορούμε να τη διακρίνουμε; Επίσης θα λέγαμε: Κρατείστε τον Προφήτη Ηλία με το ζωολογικό κήπο προσάναμμα στον έρωτα και οδηγείστε εκεί τους νέους να αγαπηθούν και να πλαγιάσουν, παρά να οδηγούνται στις σκόνες του θανάτου και στην πόλη- φαγάδικο. Αυτό είναι το μήνυμά μας και το στέλνουμε σε κάθε υγιή πολίτη βεβαίως και στην Τ.Α. Και θα θυμίσουμε το Ασκληπιείο που δεκάδες χρόνια πέρασε στην ατονία και δημιουργεί μία επιπρόσθετη αντίφαση στην όμορφη πόλη μας. Αν οι άρχοντες δεν ενδιαφέρονται για τέτοια έργα, πού αλλού άραγε εστιάζουν τα ενδιαφέροντά τους;»
Αυτά λέγαμε το 2000, αυτά λέμε και σήμερα το 2011. Εσείς συμπολίτες τι λέτε;
«EΕ». Ελλάδα, Τρίκαλα, Ιανουάριος 29 2011 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου