-13 χρόνια πριν...
-Για τον αναπληρωτή υπουργό εξ. κ. Γ. Παπανδρέου
Στη σκιαγραφημένη με πολλαπλά και πενιχρά χρώματα ανθρώπινη μοίρα, η ίδια (αν βέβαια μπορούμε να μιλούμε για κάτι τέτοιο) έχει πάψει να παίζει το ρόλο της, να ασχολείται με τους ανθρώπους και έχει γίνει, αν όχι ανύπαρκτη, δυσοίωνη. Και αυτό το λέμε γιατί οι απλοί άνθρωποι υποστηρίζουν το μοιραίο ή το γραφτό εκείνου του ανθρώπου που μαστίζεται κάτω απ’ την επιρροή των ναρκωτικών που... η μοίρα του πρόσφερε.
Να μην μακρολογήσουμε μ’ αυτή την εισαγωγή και να μην ρίξουμε τα στραβά και άχρηστα στη μοίρα όπου δεν έχει καμιά δουλειά με τα ανθρώπινα κατά συρροή εγκλήματα, στην περίπτωσή μας, με το «Λευκό» Θάνατο. Και ο θάνατος έχει, πέρα απ’ το καθιερωμένο του μερίδιο, πολλές μορφές, όσο και οι άνθρωποι: τον φυσικό θάνατο (γήρας) τον κλινικό, το πραγματικό δυστύχημα, το θάνατο κάτω από ένα μεγάλο καθήκον (ήρωες του έθνους) και ο κερδοφόρος «Λευκός» Θάνατος σε βάρος νέων παιδιών μας, που αποτελεί κατάρα, μάστιγα και πληγή του αιώνα μας. Έτσι, και ενώ έχει γίνει πλέον διεθνές πρόβλημα και όλοι «προσπαθούν» να το εξαφανίσουν ή να το περιορίσουν, το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ο «Λευκός» Θάνατος- θριαμβευτής, βρίσκεται στο κατώφλι κάθε σπιτιού.
Πέρα απ’ τον αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, πολλά ακούγονται και θα ακουστούν αυτές τις μέρες και ως φαίνεται, σίγουρα έχει πέσει μια... αντιναρκωτική εκστρατεία που μεταλλάσσεται σε επικίνδυνη απραξία και επιδημία. Ανεξαρτήτως από διάφορους «πομπούς» και διάφορους πολιτικούς παράγοντες που εκπέμπουν… αντιναρκωτικά σινιάλα και μηνύματα προσπαθώντας να υποδείξουν λύσεις που θα φέρουν θεμιτά και καρποφόρα αποτελέσματα αυτή τη φορά, εμείς εξακολουθούμε με κομμένη την ανάσα να μετεωριζόμαστε στο φόβο και στην αγωνία και να τα καρτερούμε με προσδοκία.
Σε μια εποχή που οι εστίες του «Λευκού» Θανάτου φτάνουν πια να μπουν και μέσα στα σπίτια μας, εκείνο που μας μένει είναι να μάθουμε το επάγγελμα του ιατροδικαστή και να διαπιστώνουμε οι ίδιοι τόσο το δηλητήριο, όσο και την εσκεμμένη ή μη ενοχή της πολιτείας, που σκότωσε το παιδί μας. Τα σχολειά, για παράδειγμα, έχουν γίνει κόμβος μεταφοράς κάθε μορφών ναρκωτικών, στους υπόγειους σταθμούς και διαβάσεις η «αγγελόσκονη» επικρατεί, στα καμπαρέ και σε άλλους διασκεδαστικούς χώρους η σύριγγα φέρνει τον «παράδεισο» του ουρανού στα χέρια και στις αγκαλιές των νέων μας και στις πόλεις, στις γειτονιές και στα χωριά ο τρόμος και η αγωνία των γονιών μεγαλώνει. Γιατί, λοιπόν, να μην εισχωρήσει και μες στα σπίτια μας;
Σε κάποιους άλλους χώρους όμως η δολοφονική αυτή επικράτηση κινείται σε άλλα μήκη κύματος υπακούοντας τυφλά στους σκοτεινούς της δικούς της πομπούς, έτσι ώστε να έχουν αποκτήσει τεράστια οικονομικά οφέλη πολλοί απατεώνες έμποροι και όσοι άλλοι «συμπαρίστανται» γύρω τους. Ακόμα και στους χώρους των σωφρονιστικών καταστημάτων, απ’ τη μια δρουν και παράγονται ορισμένοι...πλούσιοι και απ’ την άλλη διαφθείρονται εντελώς μελλοντικοί πολίτες, που για διάφορους λόγους πήγαν να σωφρονιστούν..
Αυτή η εικόνα παρουσιάζεται πάνω κάτω στις μέρες μας και όλο μεγαλώνει παίρνοντας εκρηκτικές διαστάσεις και χτυπάει όλους εκείνους τους κώδωνες που ακόμη απόμεινε σαν μια ελάχιστη ανθρώπινη ευαισθητοποίηση. Έτσι σε μια μεγάλη πορεία δεκαετιών που όλα έχουν δοκιμαστεί ως προς την καταπολέμηση των ναρκωτικών, το αποτέλεσμα είναι κάτω του μηδέν, φτάνει να μετρήσουμε τα καθημερινά πλέον θύματα. Οι μεγάλες κουβέντες που, χρόνια τώρα, ακούμε πρέπει να περιθωριοποιηθούν και άπαντες που ευθύνονται για την γενική κατάσταση της Χώρας και στην προκειμένη περίπτωση στα ναρκωτικά, πρέπει να ενεργοποιηθούν δυναμικά και δραστικά, άλλως να περιμένουν όχι μόνο την επιδείνωση που ακράτητα πια μεγαλώνει, αλλά κάποια στιγμή η οργή θα γυρίσει στο μέρος τους θυμίζοντας, ίσως, και την παροιμία με το σχοινί και τον κρεμασμένο. Και εδώ δεν πρόκειται ούτε για ανεργία, ούτε για απεργία. Πρόκειται για τη ζωή.
Ίσως τα παραπάνω να αποτέλεσαν την αφορμή και ώθησαν τον αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου να «ευαισθητοποιηθεί», να τολμήσει και να κινηθεί προς την κατεύθυνση του ίδιου κατεστημένου προβάλλοντας και «προτάσεις», που λογικό ήταν να δημιουργήσουν αμή τι άλλο μια σύγκρουση σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα της Χώρας.
Πρέπει να είναι κανείς πολύ ρεαλιστής, τολμηρός και πραγματιστής για να μπορέσει να διαμορφώσει και να προτείνει σκέψεις ή σχέδια που έχουν σχέση τόσο με τη νομιμοποίηση του χασίς όσο και με την καλλιέργεια ιδιαίτερα, -λίγη ή πολύ δεν έχει σημασία.
Πάνω σ’ αυτά εμείς έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής και να προσθέσουμε ρεαλιστικά και ωμά τις απόψεις μας. Λίγο πολύ έχουμε δει, ακούσει και έχουμε γευτεί από γειτονικά μας περιβάλλοντα δυσάρεστα περιστατικά έτσι ώστε, βέβαιοι πια, να λέμε ότι η δημιουργία ενός νέου χρήστη είχε σαν ξεκίνημα τη διακίνηση μικρών δόσεων προς άλλους χρήστες με αντάλλαγμα ένα σεβαστό ποσό. Αυτοί οι «άπιαστοι» δολοφόνοι έχουν πάντα στο στόχο τους ανήλικα παιδιά (και αυτό γίνεται και σε άλλες νεανικές οργανώσεις, ίσως πούμε λίγα λόγια άλλη φορά) και θαυμάσια το πετυχαίνουν. Έτσι το κέντρο βάρους συγκεντρώνεται στην παρακολούθηση και «διαφύλαξη» του νέου, ο οποίος σε μικρό χρονικό διάστημα μεταβάλλεται σε εξάρτημα και προστίθεται σα νέος πλέον χρήστης στη χρυσή και ασύδοτη ζυγαριά μικρών και μεγάλων δολοφόνων-εμπόρων.
Οι αριθμοί έχουν γίνει πια τετραψήφιοι. Τώρα. Εάν και εφόσον δεν παρθούν μέτρα προς πάσα κατεύθυνση και χωρίς καμιά αδυναμία με μπροστάρη το ίδιο το Κράτος, και αυτό το εννοούμε, με δασκάλους που να καταλάβουν κάποτε ότι οι χώροι που τα παιδιά περνούν τα διαλείμματά τους θα πρέπει να τα φυλάγουν σαν άγγελοι. Βεβαίως οι γονείς, που πολλοί μάθανε μόνο να τα περιμένουν έτοιμα, ο γείτονας, ο περιπτεράς, ο φαρμακοποιός, ο ταξιτζής, ο φορτηγατζής, ο τελωνειακός, το προσωπικό των αερομεταφορέων και γιατί όχι και η εκκλησία για να φτάσουμε και στον αστυφύλακα, στο δικηγόρο, στο δικαστή, στους υπεύθυνους των σωφρονιστικών καταστημάτων και παν απ’ όλα στην ελληνική σαχλή και φτωχή παιδεία μας προκειμένου να πιαστεί και να διαφυλαχτεί όχι ο χρήστης αλλά ολόκληρη η κοινωνία απ’ τον έμπορα. Για να δοθεί λοιπόν τέλος σ’ αυτό το κατ’ εξοχή κοινωνικό έγκλημα, πρέπει να τα δώσουμε όλα. Άλλως δε γίνεται τίποτα. Τα νέα θύματα δεν μπορούν να πέφτουν κάθε μέρα σαν τα φύλλα.
Και το κάθε σπίτι να γίνει χασισότοπος και οι χρήστες να τροφοδοτούνται στην ώρα τους ελεύθερα τα ανάλογά τους, εκείνο που θα φέρει, δε θα είναι το αναμενόμενο. Είπαμε παραπάνω για ρεαλισμό και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σαν στοιχείο για τον τόπο μας είναι αν όχι ανύπαρκτο πάρα πολύ φτωχό. Αποκεί και μετά εκείνο που θα συμβεί θα είναι όχι μόνο η επικράτηση των εμπόρων (γιατί περί αυτού πρόκειται κ. υπουργέ), το μεγάλωμά τους και η φαγωμάρα με τα πολλά «γιατί» στα κόμματα που έχουν καταστεί ανούσια και κουραστικά.
Και...κοντός ψαλμός αλληλούια. Μέτρα υπάρχουν και κόσμος υπάρχει για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και μπορούν να παρθούν ανά πάσα στιγμή. Ας μην κάνουμε την νοικοκυρά που δε θέλει να ζυμώσει και όλη μέρα κοσκινά. Οι φιλοσοφίες στις μέρες μας έχουν γίνει άμμος και ο κάθε ένας από μας είναι και ένας φιλόσοφος. Εκεί έχουμε φτάσει.
Οι σκέψεις σας κ. υπουργέ είναι πράγματι καλές. Και δεν χρειάζεται να έχει κανείς πολιτική και κομματική χροιά για να της καταλάβει. Το θέμα της επιβεβαίωσής των, που ίσως θα θέλατε, είναι μια άλλη ιστορία και θα το δούμε στην πορεία. Ίσως επανέλθουμε με τη γνώμη μας.
Εξάλλου αποτελεί αντικείμενο του κοινωνικού σας διαλόγου. Το πρόβλημα είναι κοινό και κοινά πρέπει να αντιμετωπιστεί. Όμως για καλλιέργεια θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και τον παράγοντα του πειρασμού. Ας σκεφτούμε ένα νέο παιδί πως θα ενεργήσει όταν στου γείτονα υπάρχει χασίς; Τι θα κάνει; Αν οι γονείς του είχαν κάποια παιδεία, ίσως βοηθούσαν. Όμως έχουν; Και τέλος ο πειρασμός, στην περίπτωσή μας αυτή, έχει αποκτήσει πολλαπλά πρόσωπα και πολύμορφους χαρακτήρες. Ένα απ’ τα χαρακτηριστικά των όσων λέχθηκαν ως εδώ και προπάντων του πειρασμού είναι και τούτα: Και το εμπόριο θα μεγαλώνει σαν κλίμα και ο «Λευκός» Θάνατος που αφήνει χρήμα θα θριαμβεύει Αυτό μπορούμε να το εγγυηθούμε. Εσείς μπορείτε να εγγυηθείτε το αντίθετο;
Το ευχόμαστε!
Φασούλας Βάιος Γερμανία - Εφημερίδα «Πρωινός Λόγος» 01.06.1997 art. nr. 02»
Βάιος Φασούλας
Ε.Ο. Καλαμπάκας 134
42100 ΤΡΙΚΑΛΑ
τηλ: +30 24310 72132
www.fasoulas.de
pelasgos@fasoulas.de
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου